cwayinvestment

ชื่อของ "โกศล ไกรฤกษ์" หายไปนาน หลังจาก บงล.ตะวันออกฟายแนนซ์(1991) ถูกแบงก์ชาติเข้าแทรกแซงกิจการ เมื่อกลางปี 2540 ทรัพย์สินชิ้นสุดท้ายมูลค่าหลายพันล้านบาทหายวับไปกับตา สมการชีวิตของชายคนนี้ผ่านร้อนหนาวทางการเมืองมาอย่างโชกโชน เป็น ส.ส. พิษณุโลกหลายสมัย และเป็นรัฐมนตรีมาแล้วหลายกระทรวง เป็นผู้ที่ก่อตั้งพรรคกิจสังคมร่วมกับ ม.ร.ว.ศึกฤทธิ์ ปราโมช มีอุปนิสัยพูดจาโผงผางจนได้รับขนานนามว่า "นักเลงโบราณ" แม้ว่าลุงโกศล จะลดบทบาทการเป็นนักลงทุนรายใหญ่ในตลาดหุ้นไปนานแล้ว แต่แนวทางการลงทุนที่เน้นความ "ปลอดภัย" ของลุงโกศลไม่เคยล้าสมัย โดยเฉพาะคำพูดที่เคยกล่าวเอาไว้ว่า "ถ้าอยากสบายตอนแก่ต้องมีรายได้ประจำไว้กิน 3 อย่าง" แกบอกว่าได้ความรู้มาจากเจ๊ก (นักธุรกิจชาวจีน) สอนแกมาอีกทีหนึ่ง สมัยตอนเป็นรัฐมนตรี เจ๊กมันบอกว่า....!!! อย่างแรก "ต้องมีเงินฝากประจำเอาไว้กินดอกเบี้ย" อย่างที่สอง "ต้องมีบ้านให้เขาเช่า เอาไว้เก็บค่าเช่ากินตอนแก่" อย่างที่สาม "ต้องมีรายได้จากเงินปันผล" นี่แหละรายได้ 3 อย่าง สูตรขนาดแท้ของลุงโกศลเลยล่ะ ลุงโกศลเล่าให้ฟ

เริ่ม เลยก็แล้วกัน ตามที่ทุกคนรู้กันดีแล้วว่าตลาดหุ้นเรามีขาใหญ่คุมคอยดูแลควบคุมความเคลื่อนไหวหุ้นส่วนใหญ่ในตลาดอยู่ หรือเรียกกันภาษาเราๆก็ “ปั่น”นั่นแหละ และแน่นอนทุกๆคนคงรู้ดีว่ามีกลุ่มใหญ่ๆอยู่ไม่กี่กลุ่มที่มีทั้งอิทธิพลและ กำลังเงินมหาศาล ไม่ว่าจะเป็นเสี่ยปู่ หมอยงค์ เสี่ยเอกฯ หรือกลุ่มนกม. เช่นท่าน ป.กาแฟ ท่าน ส. กลุ่มหาดใหญ่ ฯลฯ เป็นต้น พวกนี้จะรู้กันดีว่าใครดูหุ้นตัวไหนอยู่และจะไม่ล้ำเส้นกันถ้าไม่จำเป็น ในบางครั้งยังร่วมมือกันอีกด้วยซ้ำ ยังไม่รวมกองทุนเล็กกลางที่เป็นแนวร่วมอีกหลายกอง กองทุนหัวดำที่บรรดาพวกนี้มีเงินอยู่ เพื่อใช้ในการแปลงกาย กลุ่ม ใหญ่ๆนี้ลุงจะไม่ขอลงรายละเอียดมากเพราะทุกคนคงเคยอ่านบทความหลายๆบทความ เกี่ยวกับนัก”ปั่น” เหล่านี้ว่ามีวิธีการทำกันอย่างไร เพราะหุ้นที่กลุ่มพวกนี้เล่น ถ้าทุกคนเล่นตามจังหวะที่ดีอ่านแม่นๆ ตามที่จอมยุทธิ์หลายๆท่านในที่นี้แนะนำไว้ก็คงไม่เจ็บตัวมากนัก เพราะรอบมันจะแกว่งให้มีโอกาสทำกำไรได้พอสมควร มีรูปแบบของกราฟเทคนิคที่พออ่านได้บวกประสบการณ์ของผู้เชี่ยวชาญแล้วคงไม่น่าเป็นห่วงมากนัก แต่ต้องบอกไว้เลยว่ากลุ่มพวกนี้จะยังไม่หยิบหุ้นของตัวเองขึ้นมา

กลิ่นของปีใหม่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว ผมชอบบรรยากาศปลายปีแบบนี้จัง อากาศเย็น บรรยากาศของความสุข สนุกสนานของงานเลี้ยง และวันหยุดยาว ผู้คนต่างจับจ่ายซื้อของขวัญให้กัน บางคนเตรียมตัวสำหรับเดินทางไกลไปท่องเที่ยวหรือกลับบ้านที่ต่างจังหวัด  ผมเชื่อว่าหลายอาชีพสัปดาห์นี้คงจะไม่มีกระจิตกระใจทำงานกันแล้ว จิตใจคงจดจ่ออยู่กับวันหยุดและการฉลองเทศกาลปีใหม่มากกว่า รวมถึงอาชีพนักลงทุน บรรยากาศของตลาดหุ้นช่วงสัปดาห์นี้ก็เงียบเหงา มีสลับตื่นเต้นบ้างบางวัน แต่โดยรวมความคึกคักก็หายไปมาก ที่น่าชมเชยคงจะเป็นหุ้นเล็ก หุ้นมีของขยันวิ่งกันมากมายทุกวัน ทำเอาคอเดยเทรดไม่มีเบื่อกันเลย แท้จริงแล้ว ชีวิตเราก็คือการลงทุน พ่อแม่ลงทุนในการเลี้ยงดูและให้การศึกษาลูก, ทำบุญก็คือรูปแบบของการลงทุนเพื่อจะให้ได้ไปสวรรค์ เป็นต้น สิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับการลงทุนนั้นคือ "ความคาดหวัง" เมื่อมีความคาดหวังย่อมมีทั้ง สมหวัง และ ผิดหวัง ควบคู่กัน สิ่งสำคัญที่สุดคือเราต้องมีสติและเรียนรู้จากความผิดหวังเพื่อให้เกิดการพัฒนาตนเอง เพื่อไปสู่เป้าหมายตามที่คาดหวังไว้ การลงทุนในตลาดหุ้นสิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะแนะนำสำหรับนักลงทุนรุ่นใหม่ก

ชอบบทความนี้ครับ พอได้อ่านแล้วอยากนำมาเก็บไว้ ผมว่ามันทำให้เราตาสว่างและได้มีโอกาสเห็นในมุมของรายใหญ่บ้าง จริงเท็จแค่ไหนตอบไม่ได้ครับ แต่ก็ฟังหูไว้หูบ้างก็ไม่เสียหาย -------------------------------------------------------- ตอน..กลยุทธ์หักเหลี่ยมโค่น "เซียน" ที่มา: Bangkok Biznews "จอร์จ ตัน" คือชื่อที่ "เอกยุทธ อัญชันบุตร" โด่งดังในมาเลเซีย และสิงคโปร์ ในฐานะมือบริหาร "เฮดจ์ฟันด์" (กองทุนบริหารความเสี่ยง) มือฉกาจ ที่เล่นกับความเสี่ยงทุกชนิด ทั้งหุ้น ค่าเงิน และความผันผวนของราคาน้ำมัน "ผมเล่นหุ้นทั่วโลกเล่นมาเป็น 10 ปีแล้ว" เอกยุทธให้คำนิยามตัวเองว่าเป็น ?นักธุรกิจ? ที่แสวงหาโอกาสจากความเสี่ยง และผลกำไร ที่มาเลเซีย และสิงคโปร์ เขาบอกว่าเพื่อนๆ จะให้เกียรติเรียกว่า "ไต่กอ" หรือ ?Big Brother? ภาษาไทยแปลว่า?พี่ใหญ่? "เพื่อนฝูงผมเยอะมากทุกวงการจนบางคนเขามองผมว่าเป็น "มาเฟีย? ถ้าคุณไป สิงคโปร์ มาเลเซีย วันนี้ไปถามชื่อผมว่า "จอร์จ ตัน? เมืองไทย นักธุรกิจทุกคนรู้จักผม ไม่มีทางลืมชื่อผม? เอกยุทธกล่าวด้วยความมั่นใจ เอกยุท

เมื่อวันก่อนมีเพื่อนชวนไปทำธุรกิจร่วมกัน ด้วยเหตุผลที่ว่าเค้ามีเงินเก็บประมาณหนึ่ง จึงอยากที่จะมีธุรกิจเสริมรายได้ และเพิ่มความงอกเงยให้กับเงินออม ประกอบกับความหวังว่าถ้าธุรกิจไปได้ดี โอกาสที่จะกระโดดหนีออกจากงานประจำอันแสนน่าเบื่อก็จะเปิดกว้างขึ้น ตลอดเวลาสองชั่วโมงในร้านอาหารญี่ปุ่น ผมทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดี รับฟังความคิดบวกความฝันของเธออย่างตั้งใจ ควบคู่ไปกับการกินซูชิและบะหมี่เย็น ข้างกายมีกระดาษโน๊ตชิ้นเล็กๆเอาไว้จดไอเดียเด็ดและประเด็นสำคัญ พยักหน้าให้เธอเป็นบางครั้ง สลับกับการจดโน๊ตที่น่าสนใจไว้สรุปกับเธอในครั้งต่อไป (หาโอกาสกินข้าวฟรีได้อีกมื้อ) ที่ยังไม่อยากสรุปวันนี้เพราะอยากเปิดพื้นที่ให้จินตนาการและความฝันมันทำงานอย่างเต็มเปี่ยมก่อน วันนี้ทุกอย่างที่เธอเล่ามาดูมันเป็นความคิดที่ยังไม่ตกผลึกมันดิบปนสุก มีทั้งความคิดที่ว่าจะเป็นไปได้บวกกับความรู้สึกขัดแย้งกันเองเต็มไปหมด ตามประสาเด็กน้อยที่กำลังจะก้าวออกจากกรอบ แต่สิ่งที่รับรู้ได้จากแววตามันคือความสนุกความอยากที่จะออกมาผจญภัยในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำ ผมลองมานั่งเปรียบเทียบการลงทุนในตลาดหุ้นกับการประกอบธุรกิจเสริม พบว่

ไปเจอบทความดีๆที่ว่าด้วยกฏของธรรมชาติ คืออนิจจัง เป็นนิทานธรรมะที่เตือนใจนักลงทุนได้ดีครับ ลองอ่านดูแล้วจะไม่ประมาทในการใช้ชีวิตและการลงทุน สุทิน กับ สินธุ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนวิศวะ จบมาแล้วก็ได้งานทำที่โรงงานเดียวกัน ชื่อที่คล้องจอง ลักษณะนิสัยที่คล้ายคลึง ทำให้เขาทั้งสองสนิทสนมกันมาก ทำงานร่วมกันมาหลายปี จนกระทั่งปลายปี ๒๕๔๙ เศรษฐกิจตกต่ำลง โรงงานที่เขาทั้งสองทำงานอยู่ปิดกิจการ งานที่เคยคิดว่ามั่นคง ตำแหน่งงานผู้บริหารระดับต้นอันทรงเกียรติกลายเป็นอดีต เขาทั้งสองจำต้องแยกย้ายไปคนละทิศละทาง หลายปีผ่านไป เศรษฐกิจขึ้นแล้วลง ลงแล้วขึ้นไปตามวัฏจักรของมัน เขาทั้งสองไม่ค่อยได้เจอกันอีก ขณะนี้สุทินทำงานเหมืองที่ประเทศลาว ในบริเวณป่าเขาที่แทบจะติดต่อโลกภายนอกไม่ได้ ทำงานติดต่อกันทุกวัน เป็นเวลาหกสัปดาห์ และ หยุดสองสัปดาห์ เพื่อใช้หนี้ที่เขาติดค้างญาติเป็นค่ารักษาพยาบาลพ่อก่อนที่พ่อของเขาจะเสียชีวิต ส่วนสินธุนั้นหลังจากเขานำเงินที่เก็บได้ไปเล่นหุ้นจนเกือบหมดตัวแล้วก็ว่างงาน ต้องทำงานรับจ้างเล็กๆ น้อยๆ จนเศรษฐกิจเริ่มดีอีกครั้ง สินธุจึงได้งานใหม่ในตำแหน่งผู้จัดการโรงงานแห่งหนึ่ง อยู่มาวันหน

มีคนเคยถามผมว่า เริ่มลงทุนในตลาดหุ้น ควรมีเงินเริ่มต้นเท่าไหร่ดี 1 แสน 1 ล้าน หรือ 10 ล้าน อุึปสรรคในการเริ่มต้นลงทุนของคนชั้นกลาง มนุษย์เงินเดือน คงจะเป็นในเรื่องการกังวลกับความเสี่ยงในการลงทุนและเงินเริ่มต้นในการลงทุน อาจจะเป็นเพราะติดกับความเชื่อเดิม ที่กรอกหูจากเพลงเพื่อชีวิต วิตามินบี 12 ที่บอกว่า "คนจน เล่นหวย คนรวยเล่นหุ้น" เมื่อคิดว่าฉันยังไม่รวยก็เลยเล่นหวยกันต่อไป แท้จริงแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหาสำคัญในการเริ่มต้นลงทุน ผมกลับมองว่ายิ่งเริ่มเร็วยิ่งได้เปรียบ ยิ่งเริ่มจากเงินน้อยๆยิ่งได้เปรียบ เพราะอะไรหรือครับ ก็เพราะว่ากว่าที่เราจะมีวิชากล้าแข็ง มีทักษะในการลงทุนต้องใช้เวลา ลองผิดลองถูกยิ่งเริ่มเร็ว โอกาสในการทำกำไรในการลงทุนยิ่งมาถึงเร็ว ถ้าเริ่มตอนอายุ 40 -50 มีครอบครัว ความเสี่ยงที่รับได้ก็จะน้อย ที่สำคัญอายุมากขึ้นเวลาใช้ให้เงินทำงานก็น้อยลง ถ้าจะลงทุนตอน 50 กว่าจะมีเงินจากปันผลให้ทบต้นสัก 1 เด้งก็อาจจะต้องรอไปสัก 10-15 ปี ก็เป็นได้ เผลอๆตายก่อนอดใช้เงินอีก เคยมีคนบอกผมว่านักลงทุนกว่าจะเก่งต้องอยู่ในตลาดมากกว่า 5 ปี ต้องลงทุนชนะตลาด(SET) ได้ติดต่อกันมากกว

คำถามแบบนี้เป็นคำถามที่เราสามารถพบเห็นได้บ่อย เป็นคำถามที่เสียดแทงใจหลายคนที่เป็นนักเล่นหุ้นแต่มีเงินเก็บน้อยกว่าคนถาม ซึ่งเราจะพบการสะท้อนความอัดอั้นได้จากคำตอบประเภทแดกดันที่ว่า มีเงินเยอะขนาดนี้ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ก็เอาไปฝังดินไว้เถอะ ผมว่ามันก็ไม่ได้เป็นคำถามอะไรที่แปลกแต่อย่างใด อยากให้มองด้วยใจเป็นกลางเพราะผมเชื่อว่าทุกคนย่อมเคยมีคำถามอย่างนี้มาก่อน ต่างกันตรงที่จำนวนเงินมากบ้างน้อยบ้าง แต่อย่างน้อยด้วยคำถามแบบนี้มักจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราหันมาศึกษาเรื่องการลงทุน และเข้ามาสู่ตลาดหุ้น หรือสนามการลงทุนรูปแบบต่างๆ ไม่ใช่หรือครับ ตลอดชีวิตตั้งแต่เรียน จนทำงาน เรามักถูกสอนและพยายามจะเรียนรู้แต่การทำเงิน สร้างเงิน พยายามขวนขวายสร้างศักยภาพ ทำงานหนักเพื่อการสร้างรายได้ ทั้งจากทางตรงคือสร้างโอกาสให้ได้รับตำแหน่งงานที่ดีเพื่อเงินเดือนที่สูงขึ้น หรือทางอ้อมจากการทำงานพิเศษ แน่นอนว่านั้นก็คือการทำงานเพื่อแลกเงิน แต่เราไม่ได้เรียนรู้เรื่องการเงินการลงทุนเท่าไหร่นัก นอกจากผู้ที่ศึกษามาโดยตรงทางด้านนี้(แต่ถ้ามีทัศนะคติที่ผิดก็ไม่มีประโยชน์) ปัญหาก็คือต่อให้เรามีความสามารถและมีวินัยในการ